Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η κατάθλιψη είναι η «τελευταία πράξη» του άγχους, με άλλα λόγια μια συνεχή υπερδιέγερση οδηγεί το νευρικό σύστημα να επιβραδύνει δυσανάλογα τη δραστηριότητά του, στη προσπάθειά του να αυτο-προστατευτεί.
Χάρη στις πειραματικές έρευνες και στις πρώτες μελέτες του Davidson καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin- Madison, ανακαλύφθηκε ότι στα άτομα που έπασχαν από κατάθλιψη, η εγκεφαλική δραστηριότητα του αριστερού μετωπιαίου λοβού ήταν μειωμένη σε σχέση με το δεξί μετωπιαίο λοβό.
Ο αριστερός μετωπιαίος λοβός εμπλέκεται στη γένεση θετικών συναισθημάτων και κατά τη διάρκεια κοινωνικών αλληλεπιδράσεων. Όταν αυτή η περιοχή παρουσιάζει μειωμένη δραστηριότητα, παρατηρείται απώλεια ενδιαφέροντος, απάθεια, κόπωση και διαταραχές του ύπνου.
Ο Davidson παρατήρησε ότι εκπαιδεύοντας αυτά τα άτομα να επαναφέρουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των δύο ημισφαιρίων σε μία φυσιολογική κατάσταση (δηλ. αυξάνοντας την δραστηριότητα των αργών κυμάτων στο αριστερό ημισφαίριο), η κατάθλιψη βελτιωνόταν και αυτή η βελτίωση παρέμεινε σταθερή και μετά από έξη χρόνια.
Επομένως η Νευροανάδραση επιτρέπει την αύξηση της νοητικής ευελιξίας, ενεργοποιώντας τις περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στη γένεση θετικών συναισθημάτων και αυτή η ευελιξία συνδέεται με τη μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων.
ΝΕΥΡΟΑΝΑΔΡΑΣΗ & ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ 